Voorleesproject en scholen bij partner SEDT

Een paar jaar geleden stelde Sabine Gobardhan vast dat de ouders in de dorpen nauwelijks of niet voorlezen of spelen, terwijl we daar in het westen zoveel belang aan hechten. Na de observaties van Sabine zijn we een discussie met vooral SEDT gestart die er toe heeft geleid dat nu in het dorpje Kerwadi op vier plaatsen dagelijks voorleessessies worden gehouden. Deelnemers zijn kinderen tussen de drie en vijf jaar en vrijwilligers lezen voor. Dat zijn moeders die kunnen lezen en ook twee vrouwen van SEDT stafleden die zelf vinden dat ze zo veel meer inhoud aan hun leven geven. De vier voorleesplaatsen zijn plastic lappen bij mensen thuis waarop zich zo’n tien kinderen verzamelen.

Het heeft even tijd gekost voordat de ouders enthousiast werden over het project. Huis aan huis zijn motiveringsbezoeken gebracht door social worker Ganga en kleuterleidster Laxmi. Het meegebrachte Nederlandse en Engelse voorleesmateriaal viel zeer in de smaak. We spraken over de mogelijkheden om zelf materiaal met een boodschap te ontwikkelen. We denken bijvoorbeeld aan een gender boodschap, bijvoorbeeld alleen al door een meisje de hoofdrol in een avontuur te laten spelen. Ook moeten de verhalen uitstralen dat initiatief nemen en niet wachten op een ander de moeite loont. Dat sprak de dames zeker aan. Ze zegden toe er mee aan de slag te gaan.

Bijkomstig voordeel van het voorlezen is dat een veel groter aantal ouders dan normaal hun kind nu al aanmeldden voor de SEDT kleuterschool.

Lagere school en kleuterschool
Uit onvrede met de kwaliteit van het onderwijs op de overheidsschool en om een voorbeeld neer te zetten voor andere scholen is SEDT gestart met een balwadi en een lagere school op de eigen campus. Het onderwijs is hier veel meer kindgericht. Er zijn nu een eerste t/m derde klas en de bedoeling is dat daar ieder jaar een klas aan wordt toegevoegd. De ouders betalen rs 200 per maand voor het lager onderwijs en rs 100 voor het kleuteronderwijs. Aanvankelijk kostte het wat moeite om leerlingen te vinden; nu is er een wachtlijst.

SEDT wil niet meer dan 40 leerlingen per klas, maar in de eerste klas zitten er nu 47. Opvallend is dat in de derde klas 30 jongens en maar zeven meisjes zitten. Dat is een gevolg van de mening van veel ouders dat onderwijs voor meisjes niet zo belangrijk is. Die konden ook wel naar de overheidsschool. De voorlichtingsactiviteiten van onze partner hebben er toe geleid dat het aantal jongens en meisjes in de eerste klas ongeveer gelijk is.

Het onderwijs is inderdaad veel meer op de kinderen op begrijpen gericht dan de aanpak op de meeste scholen in de omgeving. Ook ontwikkelen de leerkrachten zelf eenvoudige hulpmiddelen. Bijvoorbeeld op de grond rekenen met steentjes. De kinderen vanaf de derde klas oefenen ook op de computers die SEDT voor dit doel heeft kunnen aanschaffen.